Leven met een traan en een lach...

Soms dan heb ik van die momenten. Alles zit tegen, iedereen zeikt.
Je ziet smoorverliefde koppels voorbij lopen, grote vriendengroepen die de grootste lol hebben, mooie slanke vrouwen die dichtbij perfectie zitten...
Alles zien wat ik niet bezit; ik voel me dan weerloos.

Maar het afgelopen jaar, anderhalf jaar heb ik mezelf leren positief te denken op dat soort momenten.
Smoorverliefd ben ik geweest, en dat word ik absoluut ook weer. Grote vriendengroepen heb ik niet nodig, ik heb een paar fantastische vrienden waar ik een lach en een traan mee kan delen. En mooi en slank is niet altijd beter. Mensen kunnen van mij houden zoals ik ben. 

Mijn leven heb ik eindelijk weer zover op de rails kunnen krijgen dat ik mijn weg grotendeels met een lach kan bewandelen. Mede dankzij mijn vrienden.
Dank jullie wel..